Yazıyorum….

Bu satırları Kıbrıs’tan yazıyorum,
Burası Beşparmak Dağları,
Karşımızda Rumlar…
O zamanlar müzakere etmek diye bir şey yok tu!
‘Biz aslında Kıbrıs’a savaş için değil barış için gidiyorduk’
Ve hakkımızı aldık…

Bu mektubu Kardak’tan yazıyorum
Yunan komondolar adalarımıza bayrak dikerken arabulucular yoktu,
Ne zaman adalara ayak bastığı belli olmayan Türk komondolar kredi kartıyla aldığı benzin parasını düşünmeden onları oradan söküp atıyorlardı.
O dönem, ne bileyim hiçbir dil bu kadar çatallaşmamıştı…
Burası Çanakkale,
Buradan mektup yazıyorum.
Düşmanın tankı topu, silahı var
Benim içinde yanan bağımsızlık ateşi,
O zaman oturalım konuşalım da verelim istediklerini diye bir şey düşünmemişlerdi..
Arkamda binlerce şehit mezarı..
Türk, Kürt Alevi

Burası Afyon Kocatepe, Sakarya, Dumlupınar, İzmir, Anadolu.
Kimsenin göremediği kadar yanan bağımsızlık ateşi var.
O dönem bu kadar çok konuşan yoktu,
Tek amaç vatanı korumaktı
Hepsi gözünü kırpmadan gitti,
Vatan için ölmek şerefti,
Şimdi bakıyorum da
40 bin şehit bir taraf bırakılarak  hiçbir şey olmamış gibi bir tehlikeye doğru hızla yürüyoruz
Türkiye bir caniye el uzatmış aman diliyor,
İmralı canisi hayatının en mutlu günlerini yaşıyor…
Burası
Ardahan, Kars, Muş, Trabzon, Giresun, Gümüşhane
Bu millet olup bitenleri hep yakından görüp izliyor,
İstenildiği kadar anket, istenildiği kadar destek yapılsın.
Sonuç görünüyor.

Ba-şa-ra-ma-ya-cak-sı-nız!