Bi süre önce üstad Bekir Coşkun Kemal Kılıçdaroğlu ile ilgili yaptığı sohbette ortaya dökülen ilginç bir söylemi ortaya koydu.
Nasıl oldu da havuz medyası bunu atladı anlayamadım.
Bekir Coşkun, KK’nun CHP’nin iktidar olacağına dönük sorusuna, şaşkınlıkla sürpriz dediğini söyledi.
Başa dönelim…
2002 ila 2011 arasında yaşanan kimi eylemleri nispeten bir kenara bırakırsak, Türkiye 2011 sonrası büyük bir kaos yaşadı.
Saysak sayfalar yetmez.
Gezi ve 17-25 Aralık olayları bu kaosun önemli başlıklarını oluşturdu.
Bugün baktığımızda seçime üç dört ay kala solun hala yüzde otuzu geçip geçmeyeceği tartışılıyor.
Ve akıllara şu soru geliyor?
Neden?
AKP iktidarıyla geçirilecek olası dört yıllık bir dönem daha Türkiye’nin rejimsel sorunu da baş gösterecektir.
Şimdiden dayatılmaya çalışılan başkanlık sistemi bunun ilk adımıdır.
Türkiye Cumhuriyetini parçalanmaya götürecek başkanlık sistemi ise dönüşü olmayacak yolun başlangıcı sayılıyor demektir.
Biraz daha geriye giderek solun kendi değerleriyle neden barışık olmadığına bir göz atalım böylesine bir tehlike yaşanırken,
Sol, başlı başına aslında mücadelesinin muhalefet etmenin, haksızlığı bulup ortaya çıkarmanın adıdır
1970’li yıllara damgasını vuran sol, Türkiye’de halkın gerçek duygularına gönlüne hitap etmiş bir manifestodur.
Köylünün, çiftçinin, emekçinin alınterinin, sesi olan sol o yıllarda böyle iken bugünkü 2015 Türkiye’sinden, halktan kopuktur
Yunanistan’da 40 yaşında bir başbakan bütün Avrupa’yı sallarken, aklımıza gelen ilk gerçek ise yine 70’li yıllarda solun nasıl umut olduğu tartışmalarıdır.
Türkiye’de ekonomi iyi değildir,
AKP kendi tabanından başka hiçbir kesime refah sağlamamıştır
İşsizliği önleyememiştir,
Üretim yapamamıştır,
Yeni iş sahası bu anlayıştan yola çıkılarak yaratılmamıştır.
Sıcak paraya dayalı sadece günü kurtaran emekçi kesimi çalışan kesimi ezen, popülist yardımlarla ülkeyi ayakta tutmaya çaba gösteren bir eylemi yıllarca sürdürürken,
Sol partiler hala nerede duracakları konusunda bir fikir yürütememişlerdir
Parti içi çekişmeler, koltuk kavgaları, asıl hedefin ne olması noktasında bulunamayan ortak nokta solun kaderini de etkilemiştir, halk nazarında güven kaybına yol açmıştır.
Sol fikrin klasik muhalefet tarzı ne yazık ki, halka bir umut vermemiştir.
Yeni yeni sokağa çıkan otobüse, tranvaya, vapura binen vatandaşı yeni yeni çözmeye çalışan sol için ise zaman daralmaktadır.
Türkiye bu zaman darlığı içinde bir Çipras nasıl bulacak, esas tartışılması gereken konu ise bu olmalıdır…
Yorum Yapın