Terörle mücadelede verdiğimiz şehit ya da gazi sayısı kaç?
Diyorlar ki 40 bin civarında.
İçinde memur, polis, asker, çoluk, çocuk.
Ne demektir bu?
40 Bin aile ocağı sönmüş, ateş düşmüş ve yürek dağlanmış.
Peki, terörü birinci derecede bitirmek kimin işi,
Elbette mazisi aydınlıklarla dolu Türkiye Cumhuriyetinin.
Mücadele veriyor mu?
Geceli gündüz.
Son durum,
2002 yılında neredeyse sıfır terör.
Sonra ne oldu?
AKP iktidarı geldi,
Habur, Oslo, müzakere derken,
Bu memleketin ekmeğini yiyen BDP’li vekilin bile ‘silahlanın’ diyerek çağrısı mide bulandırdı.
Şimdi şöyle düşünelim,
Nasıl yani?
Ancak bir taraftan ele güne kızmaya gerek var mı diye düşünüyorum.
Bakınız, Bir süre önce Diyarbakır Emniyet Müdürü Recep Güven ne demişti.
‘Dağda ölen teröriste acımıyorsanız insan değilsiniz’
Hükümet temsilcileri ne diyordu,
‘Müzakereler yeniden başlayabilir’
Kiminle,
Bebek katili Öcalan’la.
Yine hatırlarsanız bebek katili, açlık grevi yapan BDP’lilere bırakın diye talimat bile vermişti
Dert neydi?
Hükümetin uyguladığı politika.
Hepsini topladığımızda ortaya çıkan bir görüntü var,
Dillendirilen büyük kapsamlı bir af durumu…
Öcalan’ın serbest kalması noktasında nabız yoklama.
Yetmiyormuş gibi Başbakan Yardımcısı Sayın Arınç’ın ‘Ben de dağa çıkardım’ sözü.
Siz bir taraftan 40 bin ailenin ocağına ateş düşmüş, miyonlar ayakta kulak tıkayacaksınız,
Bir taraftan böylesine demeçler vereceksiniz.
Türkiye bir karar vermek zorunda,
Terörle mücadele noktasında ne yapıyoruz
Siyasiler, bir takım bölücüler, Bebek katili Öcalan’a fütursuzca özgürlük isteyenler,
Nedir sizin bu dağ aşkınız? diye sormalılar.
Eğer soramıyorlarsa,
Devam eden bu açıklamaların varacağı noktayı da artık kaçınılmaz olarak kabullendiklerini görmeliler.
Yorum Yapın